555+ ไม่น่าเชื่อละซิ

ก็ไม่เคยคิดว่าคนอย่างเราจะเข้าธรรมศาสตร์ได้ จริงๆนะ ก็ตอนเด็กๆ อะ อยากจะบอกว่า บรมโง่เลยอะ โง่จนแม่ถอดใจ 555+ แต่ก็ยังดีที่คิดกลับตัวได้ตอนย้ายโรงเรียน พอไปโรงเรียนใหม่ก็ตั้งใจเรียนขึ้นอะ ถึงหัวจะไม่ค่อยไป ก็อาศัยความขยันเอาอะ ตื่นมาอ่านหนังสือทุกเช้า ตอน ม. 1 อะ ทีอยู่รัตนฯอะ ได้ 3.60 แหนะ โครตอึ้งเลยอะ ทำไมมันเยอะอย่างงี้ฟะ (ไม่เคยคิดว่าจะได้สามกว่า -*-) เพื่อนแม่เริ่มงง ว่าเราได้ไง โรงเรียนปล่อยเกรดอะป่าวฟะ แต่ก็พยายามรักษาระดับการเรียนมาตลอดจนกระทั่งจบจากราชินีบูณะ นึกแล้วก็ซใจดีนะ ตอนอยู่นารีวุฒิ แมร่งงงงงงงงง ดูถูกกรูกันนัก อยากจะนัดกะเพื่อนๆไปงานเลี้ยงรุ่นจริงๆเลยหวะ ไปเดินเล่นตรงหน้าไอคนที่มันเคยดูถูกเรา (แต่ก็ทำไม่ได้เพราะตั้งแต่ออกจากที่นั่นก็ไม่ได้ติดต่อกะใครเลย T_T) 555+ เรานี่เป็นตัวอย่างให้กะเด็กแถวบ้าน และ ลูกเพื่อนแม่ดูว่า นี่แหละ "คนขี้เกียจกลับใจ" (^_^)